Nieuws over de Orde

Gezinsdag in Grimbergen

Meer lezen

De internationale betrekkingen van de Orde in ontwikkeling Nu de pandemische noodtoestand voorbij is, moeten de externe contacten en evenementen om de Ridderorde van het Heilig Graf en haar activiteiten in het Heilig Land kenbaar te maken opnieuw leven worden ingeblazen. Hierbij geldt één ordewoord: dialogeren. Dialogeren betekent praten vanuit de basishouding van iemand die op een warme manier het antwoord van de gesprekspartner aanmoedigt. Een echte dialoog veronderstelt een fysieke ontmoeting en hieraan heeft het de voorbije jaren vaak ontbroken. Als gevolg hiervan is de wens om elkaar weer volgens de gulden regel van het Bijbels boek Sirach te kunnen spreken, des te nadrukkelijker aanwezig: “Antwoord niet alvorens zelf geluisterd te hebben en onderbreek niet diegene die spreekt”  (11, 8). In de schoot van de Ridderorde van het Heilig Graf heeft deze dialoog verschillende vormen aangenomen. Iedere dag ontvangt de Kardinaal Grootmeester geestelijken op doorreis in Rome. Met hen bespreekt hij de ontwikkelingen binnen de Orde rekening houdend met de verschillende gevoeligheden van de gelovigen in de wereld, dit alles ten einde hun verbondenheid met de Orde te verstevigen. De vraag naar deze ontmoetingen is niet zelden geïnspireerd door de vroegere ervaringen van Kardinaal Filoni. Als deskundige op het gebied van de problematiek in het Verre-Oosten, en in China in het bijzonder, of als nuntius in belangrijke landen in het Midden-Oosten, zoals in Irak of Jordanië geeft hij zijn opdracht een persoonlijke invulling. Op die manier wordt, dankzij het prestige en het charisma van de Grootmeester, het referentiepunt versterkt, dat de Orde in de complexe internationale context van moeilijkheden en spanningen vertegenwoordigt. De Gouverneur-Generaal kan op zijn beurt terugvallen op zijn rijke ervaringen die hij gedurende 46 jaar in dienst van de diplomatie van zijn land heeft verworven. Mede hierdoor heeft hij vooral zijn contacten met tal van leden van het diplomatiek korps in Rome weten uit te breiden. Dit is zeker het geval voor zijn relatie met Francesco Di Nitto, de nieuwe Italiaanse ambassadeur bij de Heilige Stoel. Deze diplomaat is een gewezen collega en goede vriend van de gouverneur en bezit een gedegen kennis over de Orde. Hij is tevens een gewezen consul van Italië in Jeruzalem Maar de contacten van de Grootmeester en de Gouverneur strekken zich ook uit tot de vertegenwoordigers van landen in gebieden waar de Orde nieuwe landscommanderijen zou kunnen openen, hetzij in Afrika, in Latijns-Amerika en in het Oosten. Hierbij gaat het zowel om bilaterale ontmoetingen als om collectieve ontmoetingen met kleine groepen ambassadeurs uit hetzelfde geografische gebied of met een gemeenschappelijke taal. Ook de contacten met politieke autoriteiten ontbreken geenszins op de agenda. Een van de belangrijkste was ongetwijfeld de audiëntie die Felipe VI van Spanje op 1 april 2022 aan de Kardinaal-Grootmeester verleende, dit naar aanleiding van de overhandiging van de Ordeketting aan de Spaanse vorst. Deze audiëntie had plaats in het Zarzuela Paleis en werd voorafgegaan door enkele vergaderingen van onze Gouverneur-Generaal op het Spaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken in Madrid. Een maand eerder was er dan weer de uitnodiging van de burgemeester van Londen, Vincent Keaveny. Bij die gelegenheid werd er ter ere van de Orde van het Heilig Graf in Mansion House een banket gehouden waaraan zowat 250 genodigden zouden participeren. Sprekers waren toen de Gouverneur-Generaal en de plaatsvervangende Gouverneur Generaal, Enric Mas, alsook Michael Byrne, landscommandeur voor Engeland en Wales, Peter Durnin, Landscommandeur voor Ierland en Bartolomew McGettrick, Voorzitter voor de Commissie voor het Heilig Land. In dit verband worden geregeld ook regeringsleden en vertegenwoordigers van buitenlandse parlementen in het Palazzo della Rovere in Rome ontvangen. Ondertussen zijn de rondleidingen in het Palazzo della Rovere voor onderzoekers en kunstliefhebbers ook opnieuw opgestart, alsook het organiseren van diverse evenementen in de prachtige zalen van het gebouw die omwille van de gezondheidsbeperkingen tijdens de pandemie lange tijd werden onderbroken. Met de voltooiing van de restauratiewerkzaamheden die onder het zorgvuldige toezicht van de superintendant werden uitgevoerd, trekken de fresco’s van Pinturicchio en het vermaarde plafond met de halfgoden steeds meer Italiaanse en buitenlandse bezoekers aan. Deze laatsten komen na het einde van de restricties en het opnieuw open stellen van de grenzen opnieuw massaal naar Rome en zijn nu meer dan ooit geïnteresseerd in de monumenten die gewoonlijk niet voor het publiek toegankelijk waren. Onder de evenementen die recent in de zalen van het Palazzo della Rovere werden georganiseerd, waren er zowel presentaties van boeken, avant-premières van films, debatten en rondetafelgesprekken over onderwerpen eigen aan geloof en religie en interviews, alsook filmopnames voor een mondiale bestemming. De initiatieven zijn dus heel uiteenlopend, maar hebben allen één en dezelfde doelstelling, met name: de Orde van het Heilig Graf en haar caritatieve acties in het Heilig Land een ruimere bekendheid te geven. Hiertoe worden de meest moderne technologieën aangewend en wordt er dankbaar gebruik gemaakt van het meest prestigieuze instrument waarover de Orde beschikt, het Palazzo della Rovere dat haar in de verre jaren vijftig van de vorige eeuw door Pius XII is geschonken. Naar analogie met de beroemde parabel uit het Evangelie, waarin de meester bij zijn vertrek voor een lange reis zijn talenten aan zijn dienaars overmaakt, zo wil ook de Orde haar eigen mogelijkheden beheren, opdat elkeen deze elk volgens de eigen kwaliteiten zou kunnen laten ontwikkelen en zo wil de Orde ook optimaal gebruik maken van het kostbare "talent" van het paleis dat kardinaal Domenico della Rovere liet bouwen om zijn meest illustere gasten een passend onthaal te bieden. Doorheen de voorbije eeuwen wist het vorsten, prinsen, kardinalen en kunstenaars op een passende manier te verwelkomen. Bron: Grand Magistère – mrt 2022 Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

Een overweging van de Grootmeester De Ridders en Dames van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem vieren de Pascha van de Verrezen Heer in vreugde en geloof. Voor ons is dit een speciale dag. Onze gedachten voeren ons naar het Heilig Land en naar de Basiliek van het Heilig Graf want daar precies ligt onze zin en onze motivatie. De herinneringen aan deze Heilige Plaats, die we tijdens onze pelgrimstochten hebben bezocht, hebben onze perceptie van het evangelieverhaal grondig gewijzigd. Deze herinneringen maken het ons tevens mogelijk om dezelfde ervaring te beleven als eens de mannen en de vrouwen die de Verrezen Heer hebben ontmoet. “Vurig heb ik ernaar verlangd om dit Paasmaal met jullie te eten” (Lc 22, 15) Het gevoel van Jezus, die volgens de wet van Mozes het grote Joodse feest met zijn vrienden doorbracht, eindigde niet bij dit laatste avondmaal. Integendeel, Jezus bleef levend en zichtbaar aanwezig, zodanig zelfs dat Hij hen opdroeg om dit feestmaal voor altijd te blijven herhalen. “Doe dit in gedachtenis aan mij” (Lc 22, 19). Dit verlangen werd daarna een sacrament, een engagement tot geloof in herinnering aan de Heer. Het werd een heilige en krachtige daad door de genade die ons is gegeven. Wij kunnen stellen dat deze wens van de Heer, dat deze uitnodiging om aan het Paasmaal te participeren, tot ons komt naar aanleiding van de liturgische verjaardag in het lopende jaar. Dit verlangen van de Heer strekt zich ook uit naar elk plaats in de wereld waar Eucharistie wordt gevierd. Ook wij worden uitgenodigd om het Pascha van de Heer binnen te treden, ter herinnering aan zijn passie, zijn dood en Verrijzenis. Maar wat betekent dit nu “de Pascha van Jezus binnengaan? Destijds bij de leerlingen was er vriendschap, was er een langdurige relatie die vanuit een zekere aantrekkingskracht was ontstaan en die met de tijd danig door de dialoog werd versterkt. Dit geboeid zijn werd krachtiger door nieuwe prediking, door een lange pelgrimstocht waarin zij getuige waren van wonderbaarlijke gebeurtenissen en door een barmhartigheid jegens de geringsten en de zieken die iedereen verbaasde en verwonderde. Jezus sprak over God en Hij sprak Hem aan als “Vader” . Hij interesseerde zich geenszins aan een exclusieve en intolerante religie. Voor Petrus en de anderen bestond er dus een veelheid van verbindingselementen. Maar voor ons ? Deze vraag is heel reëel en helemaal niet retorisch. Het gaat zelfs om een ernstige zaak, vooral omdat voor veel mensen vandaag het binnentreden in het Pascha doet denken aan een ritueel, aan het verleden of aan een gebeurtenis uit de pagina’s van een vervlogen geschiedenis ontleend. Dit is vooral van toepassing in een sociaal-culturele context die vaak onverschillig staat tegenover alles wat heilig is, in een context waarin nieuws en feiten gemakkelijk onder de mat worden geveegd, zelfs als ze dramatisch zijn. En aan onverschilligheid kan niet veel worden verholpen. Onwetendheid daarentegen kan wél worden overwonnen, een beetje nieuwsgierigheid kan hiervoor al volstaan. Het Pascha betreden in een context van geloof betekent de centrale gebeurtenis van het christelijk geloof herbeleven. Het is immers doorheen het Paasgebeuren dat wij de grootsheid van het mysterie van de menswording van God in Jezus begrijpen. Als Jezus niet was opgestaan, zo predikte Paulus tot de Korintiërs, zou het christelijk geloof zinloos zijn! (1 Kor 15: 14). Met Pasen naderen wij het mysterie van de Verrijzenis van de Heer. De dag van de eerste ontmoeting met de leerlingen werd de (zon)dag waarop de Verrezen Heer wordt herdacht. De opstanding van Jezus was iets ongelooflijks! Pasen brengt ons bij de ervaring van Petrus, Johannes, Thomas en de andere leerlingen, bij de ervaring van mannen en vrouwen die door het dramatisch einde van de Meester volkomen in de war waren maar die zij nadien toch weer levend aantroffen. Het was uiteindelijk Jezus zelf die hen uit deze diepe verwarring haalde: Nu ik weer bij jullie ben, kijk dan naar mijn handen, mijn voeten en naar mijn lichaam. Deze dragen de sporen van het lijden (cfr. Lc 24, 39); herinner u de woorden die ik tot u heb gesproken: ze hebben mij zonder enige reden gehaat (cfr Joh 15, 24); ik kom midden onder u terug (cfr Joh 14, 28)  en ik zal de Geest van de Waarheid naar jullie sturen (cfr Jon 16,7)  Hij komt voort uit de Vader en zal van mijn zending getuigen (joh 15,26-27). Het is precies op deze gebeurtenis dat het geloof van de Kerk is gegrondvest! Geconfronteerd met een levende Jezus die zich laat zien en aanraken, kijken de discipelen, de vrouwen en de anderen niet langer naar hem zoals zij dat vóór Zijn dood deden. Ze zien Hem voortaan met de nederigheid van een vertrouwen dat een nieuwe band, een nieuwe relatie tot stand brengt. Het betreft niet enkel een antropologische, maar evenzeer een theologische relatie, een band die de pijn, de dood en de verwarring van het hart en de geest heeft getrotseerd en die hen heeft gezuiverd. Het is de ultieme ervaring die in Jezus zijn goddelijkheid met zijn mens-zijn verenigt en die zijn leerlingen tot zijn gezanten in de wereld maakt. Met Pasen trekt Jezus ons op dezelfde manier naar zich toe, net zoals Hij dat eens met zijn vrienden deed. Want ook wij hebben er behoefte aan bij Christus te zijn en Hem te ontmoeten, ook wij verlangen ernaar zijn welwillende blik te voelen. Het is geen blik die veroordeelt maar een boodschap van vrede brengt. Het is de vredevolle blik waarmee Hij zijn leerlingen voor het eerst na zijn Verrijzenis begroette en zich met hen verzoende: De vrede zij met u! (cfr. Lc 24, 16). Pasen herinnert er ons aan dat God in ons leven geen onverschillige toeschouwer is, al is dit misschien al eens onze perceptie wanneer we door al het kwaad en het geweld rondom ons getraumatiseerd raken en het erop lijkt dat dit enkel met een “grote stilte”  vanwege God beantwoord wordt. Jezus blijft niet in de dood en in ons ongeloof begraven.Net als bij de twee leerlingen op weg naar Emmaüs houdt Christus ook ons gezelschap en laat Hij zich door middel van de tekenen van de Geest kennen. Hij verwarmt ons hart door zin te geven aan onze vragen. Hij zet zich bij ons aan tafel, neemt het brood en breekt het. Hij spreekt de zegen uit en voedt ons met Zijn sacramenten, Hij geeft ons Zijn vergeving en Zijn genade. Zo opent Hij langzaam ons de ogen. Alhoewel ons “hart zo traag is van begrip”  (Lc 24, 25) toch mogen we niet vergeten dat het herkennen van de betekenis van Pasen, ’t is te zeggen het herkennen van Jezus Christus als onze Heer en Meester, van binnenuit vertrekt. Hij is diegene die de verlossing brengt. Augustinus van Hippo, de heilige bisschop van de Noord-Afrikaanse Kerk in de vierde eeuw, sprak over de onrust die Christus in zijn hart had gelegd. Het is precies dié Christus, die er destijds zo naar verlangde de Pascha met zijn vrienden te beleven en die vanaf zijn Laatste Avondmaal op aarde wou dat de deur voor altijd zou openstaan en Zijn uitnodiging tot alle volkeren der aarde gericht zou blijven. Fernando Cardinal Filoni Grand Maître Bron : Grand Magistère – april 2022 Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen